26 Haziran 2012 Salı

Sakince anlatıyım

Suriye meselesinde savaş istemiyoruz diyenlere küfrettim durdum. Pek bir anlamı yok ama bir gün bu bloğu birileri okursa diye neden savaşın gerekli olduğunu anlatayım. 
   Basitçe savaş ciddiyet ve caydırıcılık için gerekiyor elinde dünyanın en büyük ordusu da olsa kullanmayacaksan sen zayıfsın, kimse seni ciddiye almaz ama gücünü kullandığında ise sonuçların önüne kimse geçemez.    Bunun en basit örneği kıbrıstır biz müdahale edene kadar tüm uluslar arası hukuk kuralları palavradan ibaretti ama biraz mermi biraz bomba bu işi çözdük ve bir anda hukuk kuralları geçerli olmaya başladı. Dünya devletler düzlemi bir kurtlar sofrası ve hakkını ısırıp alamayacak kurt açlıktan ölür. Aynı şey devletler içinde geçerli ısırıp hakkını alamayan devlet mahvolur gider.    Peki savaş istemiyoruz diyenlere ne denecek? Biz en son artisliğimizi kardak adasında yaptık o zamandan beri sırasıyla askerimizin kafasına torba geçirilmesi (verdiğimiz tepki çok cılızdı (yok gibi bişeydi) ama o zamanki şartlarda anlaşılabilirdi.) mavi marmarada vatandaşlarımızın katledilmesi (gayet güzel savaş sebebiydi ama biz israille savaşmayı göze alamayacak kadar güçsüzüz ve bütün dünya bunu biliyor) ve en son da bu uçağımızın suriyece düşürülmesi hadisesi. Mesele şu sadece havlayan ama asla ısırmayan bir köpek gibi algılanıyoruz artık. Uçağımızın düşürüldüğünü öğrendiğimde en azından tehdit dolu bir tatbikat bekliyordum. Ama hiç bir şey olmadı, artık bu  üç oldu ve bütün devletler bizim sızlanmak ve yakınmaktan başka hiç bir şeye güç yetiremiyeceğimizi biliyorlar.     Rusya devlet başkanının bir sözü vardır "Kimseyi güçsüzlüğümüzle tahrik etmeyeceğiz" rusya gürcistanda gücünü gösterene kadar pek ciddiye alınmayan bir ülke olmuştu çevresindeki bütün ülkelerde renkli devrimler yapılıyordu ve sonuç bir küçük savaş ve yeniden milletler muvazenesinde ciddiye alınan bir devlet haline geldi.    Barış severliğin ve pasifistliğin bir limiti vardır o limite kadar pasifistlik barışla sonuçlanır o limitten sonra ise çok büyük savaşlara yol açar. Barışı sevdiğini söyleyen insanlar aklını başına almalı çünkü silahların gölgesi  yoksa barış bitmiş demektir.    Boşnaklar barıştan başka bir şey istemedi ve barışı çok güzel aldılar. Silahı olmayan için barış köleliktir... Benden inciler. Daha pek çok söz söyleyebilirim bu konuda ama bu kadar yeter.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder