Çaresizlik içinde hissediyorum. Yapabileceğim hiç bir şey yok pkk bayrakları, Öcalan posterleri ve yüz binlerce kişilik bir gövde gösterisi...
Bu aleni ihanete kimse dur diyemiyor, Bahçeli yakınıyor ama diyeceğim tek şey haklıymışsınız Devlet bey, hakikaten de vatana ihanet ediyorlarmış, yıllarca çok abarttığınızı düşündüm şimdi ise karnıma bir kramp girmiş vaziyette.
Milletçe bu kadar mı düştük? En celalilerimiz bile kükremiyor, ben bile çaresizlik içinde hüzün içinde olanı izliyorum. Kimsenin okumadığı bu yüzden çok sevdiğim bu iç dökme bloğunda bile bağırıp çağıramıyorum içimden gelmiyor. Sadece yenilmiş ve çaresiz hissediyorum.
Kuzey Kürdistan özerk bölgesi mi kuracaklar? Kursunlar ne yapalım diyorum artık, yapacak ne kaldı ki?
Bazen soruyorum ne zamandan beri altı bin kayıp yüzünden ülkemizin yüzde yirmisini elden çıkarıyoruz diye, ama cevap verecekken gerçekler yüzüme tokat gibi çarpıyor: Eğer Kürtler artık bizle beraber yaşamak istemiyorlarsa onları durduramayız, bu herkesin bildiği bir gerçek artık. Türk milleti artık onurunu korumak istemiyor. Kim bizi suçlayabilir ki? Son iki yüzyılda kendimizi yok oluştan kurtardığımız savaş hariç hangi savaşı kazandık? Gerçi o savaşı da kazandık mı?
